Men neme een studio met de gehele dag zon, een gevoelstemperatuur van boven de dertig graden en een onbruikbaar zonnescherm: het zweet gutste van mijn lichaam.
Mijn snelheid verlaagde zich tot het niveau slak en de hitte maakte mij tergend langzaam. De lange to do list die in mijn agenda stond, maakte plaats voor lauwwarme douches.
De warmte in mijn woning was hoog genoeg om een ei te bakken op mijn bureau. Alhoewel ik vlees noch vis had in mijn koelkast en mijn hoofd doorgestoomd was, besloot ik ondanks mijn loomheid mij toe te zetten om aan het avondeten te beginnen. De liefde van een vrouw gaat immers altijd door de maag.
De biologische aardappelen kookte ik ongeschild in een pan met water. De kleine Romeinse sla sneed ik in tweeën en blancheerde ik in de hapjespan. Daarbij sneed ik wat champignons, halveerde een trostomaat, snipperde een rode ui en voegde het toe. Het geheel liet ik kort op het vuur staan met wat kruiden en een roomboter saus met wat geraspte kaas.
Op mijn bord garneerde ik de aardappelen met grof zeezout en de saus. De sla en de rest van de garnituur bestrooide ik met peper uit de pepermolen en serveerde ik met wat verse basilicum.
Om half elf was ik klaar met eten. De zon was inmiddels onder en mijn woning een stuk koeler. Eindelijk kon ik iets productiefs gaan doen.
Hmm, wat is het leven lekker.
2 opmerkingen:
Damn, daar gaat mijn productieve plan... op naar de kroeg!
Na de kroeg kom je dan thuis; de hitte is iets dragelijker geworden, maar nog steeds niet om naar huis te schrijven... Er knaagt iets in mijn maag.
Ik pak met mijn rechterhand mijn agenda en steunend met mijn linkerhand op de leuning van de bank, schop ik die vermaledijde schoenen uit... God, en dat ze dan ook nog op jouw schoenen durven staan, terwijl ze toch al zo miniem zijn.
Het geknaag van mijn maag neemt oorverdovend toe en de maag is om drie uur 's-nachts nu eenmaal wet... Halleluja, dank u voor de koelkast, hoewel vlees noch vis, dank u voor mijn voorzienigheid...
Een reactie posten