Enter the Woo Hitmeisters Bangin Birthday Bash!
Wij arriveerden rond een uur of half 12 in de Jimmy Woo en, alhoewel het feestje pas een half uur aan de gang was, viel het ons op dat het er al behoorlijk vol was. Een pluspunt, want vaak begint het in een club pas rond een uur of twee gezellig te worden. Dat gastenlijstsysteem, waarbij je voor middernacht aanwezig moest zijn, wierp dan ook behoorlijk zijn vruchten af.
De line-up zag er veelbelovend uit: Benny Rodrigues, DJ Chuckie, Mr. Wix, Manga, D-Rashid, Jaziah, Jeremaine S vs Joey Daniel en live De Jeugd van Tegenwoordig, waarbij we ons met name veel verheugden op de eerste twee genoemde platendraaiers.
Na onze jassen gedeponeerd te hebben bij de gratis garderobe, vervolgden we onze weg naar binnen en liepen de trap af. De benedenzaal staat bekend vanwege zijn unieke laaghangig lichtplafond. Heel even vraag ik mij af of het een serie-, danwel parallelschakeling betreft, maar al gauw bemerk ik dat dat een onzinnige vraag is om mij op dit tijdstip mee bezig te houden (vooral ook omdat het antwoord voor de hand ligt), bestel drie biertjes en loop weer richting dansvloer.
Alledrie hadden we wat moeite om in te komen. Zo om mij heen kijkend waren we echter niet de enige. Als verkouden kippen stond een ieder zich wel te bewegen, maar wel sloom en minimaal. Het leek wel alsof iedereen er flink doorheen zat en dat terwijl het feest nog moest beginnen!
Hiphop en garage, wat erg overheerste, zijn voor ons dan ook geen opzwep
ende muziekstijlen waar wij onze energyboost uit putten. Combineer dat met lichtflitsen van camera’s en videocamera’s in een donkere omgeving en je krijgt een nieuwe variant van BSE: we werden er gek van…De donkere ruimte werd verlicht als een broedmachine, de kuikentjes kwamen uit hun schulpje en begonnen zich steeds beter op de beats van de muziek mee te slepen. De nacht vorderde en de kuikentjes ontpopten zich tot ware scharrelkippen. Heel even hadden we een geweldig moment te pakken…
Dan ineens komt er een stormloop aan domme ganzen, rare eenden en andere vreemde vogels onze dansvloer op gehold. Zou de vogelgriep hier boven en buiten zijn toegeslagen? Het scharrelende pluimvee krijgt maar weinig ruimte tot zijn beschikking: de verlichtte kelder doet dienst als ruimte voor de ophokplicht.
Wij banen ons een weg door de menigte en besluiten boven maar even te loungen, een luxe woord voor zitten en bankhangen. Als we van beneden wat rumoer horen, vroegen we ons af watskebeurt daar en lopen de trap af, hopend op een live performance van De Jeugd. Eenmaal beneden beland, stellen we ons de vraag of we hier inderdaad op hoopten: het geschreeuw deed ons niet erg entertainen. Alleen op het laatste nummer, het welbekende Watskebeurt, vermaakten wij ons nog enigszins.
Onze magen knorden: we misten de hapjes. Het was toch een verjaardagspartijtje? Omdat we onze climax niet op de dansvloer hadden bereikt, vonden we het rond een uur of drie wel welletjes en sloten wij ons aan bij de gigantische rij van de garderobe.
Eenmaal buiten zagen we een grote massa. Achter dranghekken stonden vele kippetjes die wilden scharrelen in de Jimmy’s, niet wetend dat zij daar hun vrijheid zouden verliezen…
Daar de liefde van de vrouw altijd door de maag gaat, liepen we toch nog even langs de BK. Heel even twijfel ik of ik voor de Chicken Sandwich ga, maar gezien de avond leek me dat toch geen goed plan...
