“Ja, ergens ver weg
Dat lijkt mij wel wat
-Alhoewel, voor mij is alles langer dan een half uur ver weg
En met een beetje mazzel
Verdwaal ik snel
Loop ik uren in eenzelfde rondje-
Nee, ik bedoel, doe maar gewoon ergens ver weg
Iets met tijdverschil enzo
-Alhoewel, mijn tijd verschilt altijd van de werkelijke
Dus eigenlijk
Maakt dat ook niet zo heel veel uit
Ik loop wel op tijd, maar mijn tijd loopt niet mee-
Of wat ik wil is gewoon weg
Van al die dingen waar ik liever niet aan wil denken
-Alhoewel, als ik terug ben zullen ze er gewoon zijn
Want lopende zaken
Nemen helaas niet de benen-“
De man achter de balie
van Vakantieparadijs
Slaakt een hele diepe zucht.
“Mevrouw, mevrouw,
Wat wilt u nou?
Maak nou toch een keuze!
Wilt u rennen, vliegen, duiken…?”
“Nou…
weet u, meneer,
doe mij maar gewoon
Zo’n tropisch eiland
Dat lijkt mij wel wat
En dan zo eentje met een hangmat
Want zelfs alleen maar van al dat geloop
Ben ik best aan vakantie toe.”
