Amsterdam is luidruchtig: auto’s die voorbij scheuren, mobieltjes die afgaan in overvolle trams, een fietser die blijft rinkelen met zijn fietsbel omdat-ie haast heeft. Waar ik ook ben, ik hoor van alles. En dat terwijl ik toch Oost-Indisch doof ben.
Er lijkt een causaal verband te zijn tussen het toenemende geluid en de toenemende drukte. Niet zozeer drukte in de zin van een grote menigte, eerder drukte qua hoeveelheid bezigheden. Alles moet snel gaan en we hebben haast. Tringtring, laat me erdoor en ringring, we hebben een beller. Rushing life is dé trend en we hobbelen, of we nu willen of niet, er allemaal achteraan.
De vele afspraken en deadlines die we hebben, maken ware multitaskers van ons. In de bus vergaderen we al bellend en als we plankgas geven in de auto, redden we nog net de volgende afspraak. En de drukte wordt alsmaar luider.
Op dat soort momenten vind ik het heerlijk, en is het voor mij ook noodzakelijk, om even gas terug te namen, me terug te trekken van alles om mij heen en mij enkel te vergezellen van het meest intense geluid: stilte. Echter, zo’n puur moment van stilte bereiken, lijkt met de omringende continue drukte haast onmogelijk.
Met deze reden besluit ik dan juist de drukte op te zoeken in het nachtleven. If you can’t beat them, join them. En zo ben ik beland in de Jimmy Woo. Ik kijk wat rond, drink wat en ga los. Hoe harder de muziek en de beats gaan, des te meer ik mijn gedachtes op nul kan laten zetten. Alle piekeringen en overwegingen, alle schreeuwende afspraken en deadlines, ik hoor ze niet meer.
Na mij genoeg vermaakt te hebben op de dansvloer, weliswaar als sardientje in een overvol blik, besluit ik naar huis te gaan. Met het feestgedruis nog in mijn hoofd fiets ik in een rustig tempo door de straten van Amsterdam.
Alhoewel ik oorwarmers draag, verneem ik iets opmerkelijks. Hoor ik dat wel goed? Heel even stop ik, ontbloot mijn oren, luister aandachtig en geniet van het oorstrelende geluid.
Geen sjezende taxi’s.
Geen geklets van dronken toeristen.
Zelfs geen vroege vogel.
Helemaal niets.
Oorverdovende stilte.
Heerlijk.
Zelfs Amsterdam -a city that never sleeps- doet ook wel eens een dutje.
Welterusten.
