Het is weer zover...op een of andere mysterieuze wijze krijg ik het niet voor elkaar... Nuja, ik kan het ook positief benaderen: Ik krijg het wel voor elkaar om mijn kamer, na hem opgeruimd te hebben, binnen enkele minuten weer te maken tot een wildernis. Dat is op zich ook best een prestatie!
Komt dit gedrag door puur luiheid is dan de vraag die bij mij oprijst (oprijst? wat een gek woord..heb ik het wel goed gespeld?)..
Maar goed, is het luiheid of laksheid? Is het dat ik nu geen discipline heb? Of is het omdat ik puur vol optimisme zit en dus mag uitstellen? Of is het omdat mijn prioriteiten ergens anders liggen? Zou het derhalve een weloverwogen keuze van mij geweest zijn? Of heb ik geen keuze gemaakt en heb ik het gewoon maar laten gebeuren? Maar is dat dan ook geen keuze? Zou ik telkens voor de gemakkelijke weg kiezen? Maar het onschadelijk maken van een Bom is toch veel zwaarder dan het bijhouden van een bomgevoelige plaats? Betekent dat dan dat ik toch eerder kies voor de moeilijkere weg in plaats van die makkelijke route? Ben ik dan zo iemand die duidelijk een stijgende lijn wil zijn? Die duidelijk een prestatie wil zien alvorens zij een voldaan gevoel krijg? Maak ik het mij liever moeilijk? Neem ik liever veel hooi op mijn vork, zodat ik een uitdaging heb? Vergt zo'n uitdaging niet veel discipline? Veel wilskracht om het tot een goed einde te brengen? Kan ik daarmee concluderen dat het niet opruimen van mijn kamer en het hebben van een gigantische vaat staan voor het feit dat ik ontzettend veel wilskracht en discipline heb??
Pff...en ik al die tijd maar denken dat ik lui ben...tsss..het idee alleen al!
1 opmerking:
Interessante theorie eva ;)
Een reactie posten