Dat gevoel dat je verliefd bent en dat je diegene graag wil zien, spreken, voelen, proeven and what so ever. Dagenlang spookt ze door je hoofd. Je kan aan niets anders denken.
En bij elk gezellig moment denk je ‘was zij er ook maar’.
En bij elk stress momentje denk je ‘was zij er ook maar’.
Wanneer je je verveelt.
En wanneer je je blij voelt.
Mijn verlangen naar haar werd steeds groter.
Was zij er ook maar.
En ik bezweek.
Een aantal van mijn vrienden verklaarden mij voor gek. Ze waren juist zo trots op me -en ik zelf ook- dat ik de laatste paar maanden zo trouw was gebleven aan die nieuwe relatie. Slechts vier maanden heeft dat mogen duren.
Maar een aantal wisten ook dat ze aantrekkelijk was en dat het moeilijk voor mij kon zijn haar te weerstaan.
Ze gaf me geen liefde, enkel genot.
Het begon met één slippertje met haar, maar al gauw volgden er meer.
En nu? Nu, zit ik weer met haar opgescheept.
Blij? Niet echt.
Opgelucht? Enigszins.
Zucht.
Ik geef het toe.
Eens een roker, altijd een roker.
(to be continued)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten