Ja, ik leef nog.
Maar het onmogelijke is gebeurd.
Had het ook niet verwacht van mijzelf.
Zie nu ook de gevolgen ervan.
Maar ach, stiekem bevalt het me wel.
Heb mijn leven weer eens omgegooid.
Begin weer fris, met volle moed, schone lei.
Dat het mij zou overkomen, nee, wie had dat gedacht…
Als ik in de spiegel kijk, vraag ik me werkelijk af of ik mijzelf nog herken.
Maar als ik goed kijk, zie ik toch dat ik het ben.
Is er dan toch zoiets als hoop?
Eind maart besefte ze dat ze teveel hooi op haar vork nam, dat ze een zeer grote to do list had, die ze nauwelijks kon overdragen, dan wel kon delegeren.
Maar ook voor een vrijgezelle studente, tevens afstuderend, druk met studie bezig zijnd, krap bij liquiditeiten zijnd, penningmeester zijnd, waarnemend secretaris en vice-voorzitter zijnd, hoofdredacteur zijnd, tandarts in Amsterdam zoekend, ruim drie jaar lang vaste klant bij de dokter zijnd, eigen website hebbend, graag uitgaan willend, poging tot columnschrijvend, geen huisvrouw zijnd, en nog veel meer zijnd, willend en hebbend…. ja, ook voor die mensen is er hoop…
Neem maar van mij aan.
Voor alle duidelijkheid: mijn kamer is opgeruimd, de afwas is gedaan.
Nu de rest nog.
3 opmerkingen:
YEAH YEAH! Tot snel! Kus Sue
Daar sluit ik me bij aan! JiPpIe!! x Do
Het eerste stapje is gezet, tevens een goed begin (dus het meeste werk), ook het eerste schaapje is over de dam en daarnaast is ook het balletje nog gaan rollen.. Nu de laatste loodjes nog en klaar is Eef. Ben trots op je ;-) KUS Sarah
Een reactie posten