I wanna go home!

Het is inmiddels half 5 's ochtends en ik loop richting de bushalte vanuit de Paradiso. Tijdens mijn loopje er naar toe, houd ik enige taxi's aan of ze me voor 5 euri naar het Surinameplein brengen. Zoniet, dan pak ik de bus, zowel, dan neem ik die taxi.

Met voorbedachte rade had ik al 5 euro in mn zak gestoken.

De taxi's zijn niet welwillend, dus sta al gereed bij de halte. Ik heb de mazzel dat er 2 nachtbussen voor mijn deur stoppen. Ondertussen probeer ik wel wat taxi's aan te houden voor 5 euro, maar tevergeefs.

Dat maakt mij niks uit, want ik heb geen pijn in mijn voeten en heb het zelfs niet koud! Dan opeens komt er een jongen aangelopen, een of ander halfbloedje schat ik. Hij begint tegen me aan te praten.

Alhoewel ik er eigenlijk geen behoefte aan heb, lul ik terug. Hij vraagt me waar ik naar toe moet. Ik zeg hem dat ik naar het Surinameplein wil gaan. Hij moet op het Osdorperplein wezen, althans vlakbij. Al acht (!) jaar stond hij ingeschreven -hij is inmiddels 26- en nu woont hij eindelijk op zichzelf. In een of andere ouderenwoning.
Ondertussen kijk ik rond of er een taxi langsrijdt danwel of de bus voorbij komt.

Hij vertelt me dat zijn lippen plakken, omdat hij bier heeft gedronken. Ik zeg dat ik dat (onder andere) ook heb gedaan en probeer hem gerust te stellen dat dat niet de issue voor de hele avond hoeft te zijn.

Een man komt langs. Of we een taxi nodig hebben. Ik zeg hem dat ik voor 5 euro wel naar het Surinameplein wil rijden. De jongen, wiens lippen plakten, zegt hem dat hij dat niet doet. De taximan loopt weg en verbaasd kijk ik die jongen aan: Waar haalt hij het lef vandaan om mijn taxi weg te lullen? De jongen, die zich als ene Dennis voorstelde, vertelde de taximan dat hij dan maar liever wacht... "Prima voor hem!", denk ik, "maar ik dan?"

Dennis begint een of ander onboeiend verhaal. Omdat ik toch niets te doen heb op dat tijdstip luister ik quasi-geinteresseerd naar hem.

De taximan komt terug en vertelt ons dat we beiden voor 6 euro kunnen meerijden (samen met nog 2 anderen). Ik vind het prima, maar Dennis maakt een beetje stennis (dat rijmt overigens).Ik zeg tegen hem dat ik het akkoord vind en Dennis besluit maar mee te gaan.

We lopen richting een illegale taxi. Alsnog vind ik het prima. Alleen de gedachte "als ik maar thuis kom voor max 5 euro" keeps me in the mood. Terwijl we naar de taxi lopen wil D. dat ik hem een arm geef. Ik denk "what the hell" en geef hem deze. Niet veel later probeert hij mijn hand te pakken. Alsof we een of ander stelletje zijn. Ik ril van de gedachte, maar uiteindelijk geef ik mijn hand. Nuja, hand... een of ander geamputeerd spookorgaan geef ik hem mee. Hij geeft een kneepje in mijn hand, maar ik doe net alsof ik niet reageer. Wat een creep. En dat terwijl hij er niet eens zo slecht uitziet.

We arriveren bij de illegale taxi. 3 Onbekende mannen en 1 vrouw. Mijn hersenen vertellen me -ik had het niet verwacht op dat moment- om voorin te zitten. Ik ben blij dat ik niet achter zit.

We naderen het Surinameplein: hier stap IK uit. De rest stapt mee uit. Moeten zij weten. Dennis (en een van die andere jongens) betalen beiden 6 euro. Ik wil terugbetalen aan Dennis, maar dat hoeft niet van hem. Ook al dring ik hem op aan dat ik graag wil betalen, hij slaat het af. Nou, dan moet hij dat zelf maar weten....

Weer probeert hij mijn hand te pakken. Ik denk ondertussen na wat zijn pogingen, die tevergeefs zullen zijn, proberen te bereiken. Aan de andere kant: dat is zijn probleem, niet de mijne...

We staan voor mijn flat. Ik zeg hem gedag. Ter onboeindheid vertelt hij mij nogmaals dat zijn lippen plakken, omdat hij bier heeft gedronken.
Hij wil mij perse nog 3 zoenen geven. Ik keer hem mijn wang toe. Ik bemerk in zijn pogingen dat hij daar niet mee eens is. Ik probeer mijn vastgeklemde hand enigszins charmant terug te trekken. Dat lukt deels. Weer probeert hij mij op mijn mond te zoenen en weer keer ik hem mijn wang toe. Dit ritueel poogt hij hierna nog tweemaals.

Langzaam probeer ik naar de deur te lopen. Maar nee hoor, weer een desperate move van hem om mij toch echt te gaan zoenen, en alweer voor hem alleen mijn wang ter beschikking (hij mag wat mij betreft al blij wezen!).

Ik zeg hem dat ik maar gauw moet gaan slapen en ik hol naar de deur. Gehaast probeer ik mijn sleutel te vinden in de bos die ik bij mij heb. "WAT IS JE EMAILADRES?" hoor ik hem schreeuwen, maar ik doe alsof ik hem al niet hoor. De sleutel kan ik maar niet vinden in de bos...ik begin toch enigszins zenuwachtig te worden.

Ik hoor zijn voetstappen naderen... Op dat moment zie ik de goeie sleutel, steek hem in het slot en trek gauw de deur achter me dicht. Dat is maar goed ook, want Dennis stond kennelijk al achter me.

Als een puppy die alleen gelaten werd stond hij achter de glazen deur.
Ik steek een nepglimlach op, zwaai en kijk niet meer achterom...

Ondertussen stap ik in de lift. Eenmaal boven kan ik het niet laten om over het balkon te kijken of hij inderdaad is vertrokken.

Ik kijk, maar zien doe ik hem niet.

Zou die nou echt weg zijn?

Ik hoop het maar.

En dan te bedenken dat ik alleen naar huis wou gaan... ALLEEN naar huis wou gaan...