Fel groene laserstralen in je gezicht, de rook uit de machine wat een mistig effect leverde, de lauwe druppels van onbekend zweet die neerviel op je. Daartussen bewoog ik me, als in een extase van alcohol en sigaretten, dansend op een beat, mij prima vermakend.
En toch vroeg een heel klein stemmetje aan mij wat ik hier deed. Vooral het idee dat ik deze week veel moest gaan doen, een drukke planning had, dat mijn schaarse liquide middelen nog schaarser werden, en dat ik de volgende ochtend om 6.45 op zou moeten staan. Wat deed ik temidden van de hossende menigte? De menigte die graag op mijn voeten wilden dansen, die zich net als een hond uit de sloot hun druppels van zweet over me heen sproeiden, die uit hun mond stonken naar alcohol gecombineerd met een vleugje braaksel.
De gesprekken die je voert met bekenden zijn emotioneler dan je wilde en de gesprekken met onbekenden missen wellicht hun doel door het hoge aantal decibellen op de dansvloer.
-Ja, ik kom uit Zoetermeer.
-He, daar komt Nutricia toch vandaan? Chocomel toch?
-Dat hebben ze hier niet hoor.
-(Vroeg ik daar dan om?) Hoe ben je hier verzeild geraakt?
-Een vriend van mij draait nu.. (mompel mompel overstaanbaar)
Hij kijkt mij lachend aan.
Ik lach terug.
Shit, hij verwacht antwoord terug.
-Ja, hij draait wel lekker!
Nu kijkt hij mij toch wel erg raar aan. Mmm...Wrong answer.
Ik draai me om, besloot maar ergens anders te dansen...
Wat ik daar deed? Gewoon, een beetje drinken, beetje dansen, beetje kletsen en lol hebben... Gewoon, wat de rest ook doet. Niets meer en niets minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten