Er was eens een meisje uit Hot. Niet zomaar een meisje, nee, het was een byzonder meisje. Nuja, misschien was het wel een zomaar byzonder meisje. Tsja, dat zou ook kunnen. In ieder geval, dat meisje was heel lief en braaf en maakte elke dag haar huiswerk. Ook al was het vakantie. Vooral dat laatste maakte van dat zomaar meisje toch een byzonder meisje, want zeg nu zelf: wie gaat er nu huiswerk maken als je vakantie hebt?
Maar dat was niet de enige reden waarom ze zo byzonder was....ik zal je vertellen hoe dat kwam...
Op een dag liep P-tje -zo heette ze- op straat. Ze wandelde over de grijze tegels, terwijl ze zich afvroeg waarom ze de fiets eigenlijk niet had gepakt, want lopen was niet een van haar favoriete bezigheden. Fietsen trouwens ook niet. Maar ja, als je van Hot naar Her wilde gaan, moest je toch op een of andere manier voortbewegen.
Maar wat was dat? Zag ze daar een vogel? Of een vliegtuig? Of was het superman? Nee, het was een meteoriet! En die viel boven op haar teen. Je zult begrijpen dat dat geen fijn gevoel was voor haar en dus pinkte ze een traantje weg. Ze besloot naar het ziekenhuis te strompelen en eenmaal daar aangekomen vertelden ze haar dat ze last had van deficiënties. Ze zou die moeten wegwerken met wat antibiotica, dan zou ze er wel bovenop komen.
Zo zielig voor dat meisje! En alsof dat niet genoeg was kreeg ze ook nog eens last van een thesis. Ze bleef maar hoesten en proesten en kuchtte haar longen uit d'r lijf. Juist zij, dat lieve brave meisje! Voorheen was zij nogal zelfverzekerd. Een beetje te zelfverzekerd. Zo érg dat ze een ideaalcomplex had, het tegenovergestelde van een minderwaardigheidscomplex. Maar nu...
Doodziek lag ze op bed.
Gelukkig had ze een lieve moeder. Die zorgde erg goed voor haar. Ze kookte volgens de annuïteitenmethode, omdat dan de meeste vitamines behouden blijven. En zo werd Peetje gauw weer beter. En ze leefde nog lang en gelukkig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten