(vervolg van Bom deel 1)
En weer werd ze versuft wakker...opgeschrikt door een schel geluid. Het denderde door in haar hoofd. Ze stond op, schudde weemoedig haar hoofd en liep naar de deur. Enkele minuten later arriveerde de Opruimings Explosieven Dienst. "Goedemiddag", zei de jongeman, " er schijnt hier een bom ontploft te zijn.." "Ja, dat klopt," vertelde het meisje, "ik eh...denk dat ik de enige ben, die eh..nog in leven is...maar ik weet het niet zeker..." Het meisje huilde, de tranen biggelden over haar wangen. "De afgelopen paar dagen waren een hel! Ik had het idee dat niemand wist waar ik was! Misschien vroegen ze zich wel af of ik uberhaupt nog leefde!!"
De jongeman deed een stap naar voren en keek verbaasd naar binnen. "Dat je het hier heb kunnen uithouden! Wat een ramp moet dat geweest zijn..."
"We hebben niet veel tijd te verspillen. We zullen eerst zeker moet zijn dat er geen andere slachtoffers, wellicht overlevenden, zijn."
De man deed zijn pak aan, een soort van witte regenjas, nuja, soort van imkerpak en deed zijn gasmasker op. "Zul je voorzichtig zijn?", smeekte het meisje hoopvol.
De jongeman deed een stap vooruit, maar toen.."PAS OP!!!", schreeuwde ze. Maar het was al te laat...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten