De Bom deel I

Daar lag ze dan in het donker...temidden van de puinhopen...rook overal..."Hoelang was die bom al ontploft? Hoelang ben ik hier al? Zou ik de enige overlevende zijn?"
Ze keek om haar heen. Daar, in de verte, zag ze een straaltje licht. Nuja, straal, het was meer een spleet. Op handen en voeten kroop ze er naar toe, half struikelend over eens wat bruikbare spullen leken te zijn. "Een deur!", dacht ze opgelucht. Met haar laatste krachten trok ze zichzelf omhoog, met haar arm boven haar hoofd en greep naar de klink. Maar dan ineens..
Tuutdiedutwiet...tuutdiedutwiet... "Wat was dat? Was dat een vogel? Waar zou die vogel vandaan komen? Er kunnen hier toch helemaal geen vogels zijn??"gonsde het door haar hoofd. Ze verroerde zich niet en had nog steeds haar hand op de klink, terwijl ze zat op de grond. En toen werd het stil.
Het weggeëbde geluid scheen haar te boeien. Alsof in een trance liet ze de deur los en liep naar waar het geluid vandaan kwam toe. Daar, in de verte, zag ze iets schijnen. Ze liep er snel naar toe, want ze zag dat het licht af nam. Nog een paar meter verwijderd. Te snel gehold. Ze stootte met haar voet tegen iets wat op een tas leek, maar het had net zo goed ook een slachtoffer kunnen wezen. In deze situatie kon ze niets meer onderscheiden. Wel verloor ze haar evenwicht, wankelde en kwam met een plof op de grond.
Daar bleef ze enkele minuten liggen. Ze zou toch niet...?