De Bom deel IV (het vervolg van het vervolg van het vervolg)

(het vervolg van deel III)
"Een Wammes, " verbeterde de jongeman haar, " is een last. Hij is lui, hij rookt, hij sport niet en doet niet anders dan de hele dag TV kijken, internetten of slapen.. "
"Maar," zei ze terwijl ze ze een rode blos op haar wangen kreeg," dat doe ik ook vaak...Is dat verkeerd?"
De jongen werd langzaam paars. " Jij-jij..doet wat??"
Ze durfde niet te kijken naar hem en boog haar hoofd. Vanuit haar ooghoeken merkte ze op dat zijn paarse kleur nu langzaam blauw werd en veranderde in groen. Hij groeide en groeide en al gauw barstte hij bijna uit zijn kleren. Nu durfde ze al helemaal niet te kijken. Ze beet op haar lippen.
"Besef jij wel dat JIJ degene bent die de Bom heeft laten plaatsen?!", schreeuwde hij woest.
"Ik-ik snap het niet....Ik ben onschuldig...ik ben toch slachtoffer??", piepte ze.
"Begrijp je het dan NOG niet?? Een Wammes overheerst!! JIJ", en hij wees met een afkeurende blik naar haar,"JIJ hebt hem hier naar toe gehaald! "
"Ik- eh..maar hoe..". Ze vermande zichzelf en keek hem recht in de ogen aan. "Ik heb HEM nooit binnengelaten!"
Het viel haar op dat de jongeman wat rustiger werd en zijn normale kleur en grootte aannam. "Een Wammes komt naar JOU toe, zonder dat je het merkt. En deze Wammes hier," terwijl hij hem nog steeds in de hand hield," heeft de Bom geplaatst. Is het niet?"
Wammes werd door elkaar geschud.
"IS HET NIET?"
Het kleine dikke wezentje knikte zijn hoofd en hefte zijn kop omhoog en keek naar haar.
"Ma-maar...ik ken jou!", stamelde ze.