De weersverwachtingen vielen me toch tegen. Ja, het regende, stormde, sneeuwde of hagelde weliswaar niet, maar het was wel koud en onder nul. Ik was toe aan de zomer. Over drie dagen zou het lente worden, maar daar was nog niets van te merken. Gehuld in een jas, welke iets weg had van een dekbed, was ik op weg naar de Zebra, hopend op een beter klimaat.
Damned, het was al 10 voor half 1! Eigenlijk waren we te laat voor de gastenlijst. Ik legde de situatie uit. Ze deed moeilijk. Met geen mogelijkheid konden we nog for free naar binnen. Tsja, ik moest toegeven dat ze gelijk had. -Ik haat mezelf als ik zo denk.-
De vrouw van de gastenlijst ging in overleg met een portier en even later met nog een man. We maakten het ze wel lastig. Uiteindelijk mochten we bij wijze van uitzondering toch naar binnen gaan. Dat ik namens Club Judge kwam, viel behoorlijk in ons voordeel. Opgelucht en blij betraden we de zonnetempel van de jungle die Zebra heet.
In de –overigens zeer krappe- hal trokken we onze jassen uit en gaven deze af aan de garderobe. Op dat moment kwam de vrouw van de gastenlijst achter de entreedeur vandaan. Ze riep mijn naam, liep naar me toe en verexcuseerde zich; er stond – jawel - een uitroepteken bij mijn naam. Wow, wat zo’n interpunctie al niet kan doen!
Elke derde zaterdag van de maand Zoom in Zebra met dj's Robert Feelgood, Timothy Watt, L-Chico, Graphix, Eduardo Ramirez en Murphy. Dit beloofde zeker een heet avondje te worden!
Het was er aardig druk. In het midden van de zaal creëerden we snel ons dansdomein. De opzwepende sound van latin-house en club deed me al gauw denken aan tropische sferen, de zwoele zomeravonden van afgelopen vakantie en de heerlijke zondagen in Bloomingdale en Offshore van jaren geleden.
Al dansend, verlangde ik weer naar zo’n classic zondag: warm, relaxed, goede muziek, rosé, zomerhakjes en –jurkjes, onbezonnen, vrij, de zon die in de zee zakt…. Dansend tot middernacht – het nadeel, maar ook voordeel (gezien de volgende werkdag) van strandfeesten - hopend op een toegift.
Ja, ik mistte de live percussie, de ruimte hadden ze wat beter mogen aankleden en de drankprijzen vond ik duurder dan gemiddeld. Maar de geweldige muziek en de gastvrijheid van het bedienend personeel maakte mijn avond meer dan goed.
Tot het eind zijn we gebleven. Buiten troffen we de koude werkelijkheid aan. Het was kil en guur. Maar ik ben erachter gekomen dat ik voor het zomerse gevoel geen drie maanden hoefde te wachten: volgende maand is er de One Year Anniversary van dit festijn. Daar wil ik dan ook zeker bij zijn.
Ik ben helemaal klaar voor de Zo(o)m(er)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten