Net als een mislukte grap: de clou uitleggen. Van meerdere mensen vernam ik, dat ze mijn tekst (de laatste alinea was nog niet toegevoegd!) niet begrepen. Althans niet in die opzet welke ik er mee bedoelde. En dat terwijl ik dacht dat ik een briljant stuk had geplaatst (laat mij dat nou denken)! Niets is minder waar, want wat is genialiteit, als niemand het begrijpt?
Na het lezen van de tekst kan het zo zijn dat je er niet verder over dacht. Dat kan.
Wat zou de reden zijn dat ik schrijf? Is het niet zo dat ik mensen wil laten denken? Verwacht en hoop ik op een actieve lezer? Wil ik ze buiten de kaders laten denken? Ze laten stil te staan bij het feit dat wat je leest niet gelijk dat hoeft te betekenen wat er staat?
Nee, ik kon het niet gaan uitleggen.
Of toch.
*Schrijft laatste alinea op en voegt deze toe.*
Ja, ik geef toe. Misschien te ver gezocht. Moet niet de lezer in het ongewisse laten. Maar toch, ik vond het zo klaar als een klontje. Toch zal ik je de signalen niet onthouden en voor deze ene keer ALLES uitleggen, wat ik ermee bedoelde…
Ze … tikte op mijn kop – mijn hoofdpijn
ze bleef me irriteren –hoofdpijn is kut
kattig - kater
Ze was me achtervolgd. Zuchtend strompelde ik richting bed en kroop weer onder de dekens. Helaas kwam ze er ook bij liggen. –kater ga weg!
Als ik mij teveel bewoog zou ik haar doen ontwaken. –niet veel bewegen als je koppijn hebt.
Je moet vooral geen slapende honden wakker maken. – je moet gevaar niet gaan opzoeken en dus vooral niet gaan headbangen als je koppijn hebt.
Gewekt door nieuwsgierigheid wilde ik in haar mailbox kijken. Had ik dat wel moeten doen? –tip: lees ’s ochtends niet je smsjes door na zo’n avond.
Ik weet niet meer precies hoe laat het was, maar toen ik naar het toilet ging zag ik haar voor het eerst. –ja duh, ik keek in de spiegel en zag dat ik teut was.
Toen ik het laatste smsje (4:29, M.) wilde lezen, voelde ik mijn hoofd bonken. –koppijn is au.
Ik kreeg een klap in mijn gezicht. Ze was wakker geworden. –ze sloeg me niet, maar ik schrok en er begon iets te dagen.
Een moment lang keken we naar elkaar en zeiden niets. -ik dacht na.
Ineens bulderden we het uit van het lachen. Hoe dom en schaamvol het ook was, de humor zagen we er ook van in. - ik moet lachen, ook al schaam ik me stiekem wel een beetje (boel).
Ze kwam er bij staan. We lachten en we hadden lol. Ik vond haar erg leuk.-alcohol maakt mijn geest tot niveau nul en zelfs nog minder. Heerlijk.
Ik schrok toen ik las hoe vol ik van haar was. –JEZUS MINA?! Had ik echt zoveel gedronken?! Heel even begon ik mij zelfs te schamen voor haar. - Had ik dat verstuurd?! NEEEEE, zeg dat het niet zo is!!!
Kreeg ook weer een slammer. Damned! Onder invloed van haar dronk ik hem toch op. Damned! Waarom liet ze me dit doen? –Tsja, ad fundum’s theory still based on bottoms up.
Extatisch liepen we naar de dansvloer. Ze hield me zo stevig vast, dat ik af en toe een beetje wankelde. –ik was behoorlijk aangeschoten (lees: dronken) en kon nauwelijks op mijn benen staan.
Ik vroeg me af waar M. was. Waar verschool hij zich als je hem nodig had? Ik stuurde hem een sms of hij in de Paradiso was. Even later kreeg ik een berichtje terug: “Ja…waar ben jij?” Ik stuurde mijn locatie coördinaten (wat niet veel meer was dan “ja ik ben ook in de parasiso”) en dat ik hem wou zien. “Wat wil je dan?” kreeg ik als antwoord. -de berichtjes die ik kreeg van M. waren precies de zelfde berichten die in ‘haar’ inbox stond. Toeval?
Ik loop naar de badkamer en slik een Nurofen. Ik vertel haar dat ze met een uur toch echt weg moet zijn. –hoofdpijn proberen weg te slikken met ibuprofen.
Tevergeefs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten