Sinds de middelbare school hadden we een traditie: Sintekerst. Het idee was om met een aantal vriendinnen tussen -je raadt het al- Sint en Kerstmis ook een surpriseavond te vieren.
Met de jaren (volgens mij sinds 4 januari 2002) stapten we af van het idee "surprise", omdat we het allemaal zo kuch drukdrukdruk hadden: sindsdien gingen we gewoon ergens een hapje eten...
Zo ook dit jaar. Althans, was de planning.
Dit jaar hadden we als datum geprikt 30 december, en, alhoewel dit niet valt tussen Sint en Kerst, was het voor ons toch weer een zeer unieke gebeurtenis dat dit wel nog in december plaatsviel. De afgelopen jaren verschoof het steeds meer richting maart. Heel even hebben we zelfs nog overwogen om de traditie Sintepaas te dopen...
Jet, Elske, Frederique, Susan, Philine en ik zouden deze dag gezellig weer gaan uit eten in Amsterdam. Zoals ik al eerder zei, was het een wonder dat we deze datum in december gepland hadden, maar nog specialer was dat ook iedereen kon!
Althans, dat was de planning.
Overdag: werken
Om 8.30 moet ik werken bij Organic. Na ruim 10 minuten gekloot te hebben met mijn slot (mijn beide sloten waren vastgevroren) besloot ik maar richting hoofddorpplein te lopen om daar de tram te nemen.
Tegelijkertijd vraag ik me af hoe ik me 's avonds ging verplaatsen nu ik "geen" fiets had. Maar goed, dat is een zorg voor later...ik kon altijd nog een tram pakken... Althans, dat was de planning...
...
We voelden het al aankomen....dit lijkt te mooi gepland om waar te zijn en rond een uur of 17 werd bekend, dat 3 mensen al moesten afhaken in verband met het weer... Zij kwamen buiten Amsterdam en konden niet met de trein komen.
Dus besloten de Amsterdammers (Suus, Phil en ik) maar een hapje te gaan eten, vlakbij Suus. Phil zou al eerder richting haar gaan, maar omdat ik nog moest werken zou ik rond een uur of 20 hen treffen.
Suus gaf al aan dat ze zich niet zo lekker voelde, maar uiteindelijk voelde ze zich toch beroerder dan ze dacht....en meldde zich ook af.
Ondertussen was ik al op weg met de tram richting Phil (die nu in het centrum was bij Suus) om bij de Prins wat te gaan eten. Helaas, heb ik nooit mijn bestemming kunnen bereiken. Ook de 5e van de club was gestrand... Bij de halte Witte de Withstraat werd ik vriendelijk doch dringend verzocht door de tramchauffeur de tram te verlaten... Het was onverantwoord om nu nog het centrum in te rijden... Dus daar stond ik dan...
Gelukkig kwam er al gauw een tram terug richting mijn huis en besloot die maar te pakken. Phil ondertussen moest nu maar gauw verzinnen hoe ze thuis zou komen. Suus bood haar fiets aan en Phil fietste -ik vond het echt heel dapper- vervolgens richting mij (wat ook vlakbij haar huis was).
Uiteindelijk hebben we afgesproken bij Ter Brugge en om 21.15 gingen we het pand binnen om daar maar wat te gaan eten.
Althans, dat was de planning...
's Avonds: Ter Brugge
Het was druk en vol. Even verloren we de hoop. Maar daar, in de verte, was een tafel voor 2 vrij! Blij verrast schoven we aan en vroegen we de barman of we nog eten konden bestellen: het was mogelijk!
Joechei! Eindelijk verliep iets gepland!
Na lekker gegeten te hebben dronken we nog wat na. Op een gegeven moment echter kwam er een jongen aangelopen. Ik dacht dat het de vriend van Phil was (ik had hem nooit gezien weliswaar, maar de jongen kwam redelijk twijfelend naar ons toegelopen, alsof hij ons wou aanspreken), dus begroette ik hem met een enthousiaste "He!". Phil kende de jongen niet.
Gelukkig liep hij door naar het toilet.
Heel even dachtten we dat we van hem verlost waren... Althans, dat was de planning.
Opeens kwam hij ons vergezellen. Pfff...daar had ik echt totaal GEEN behoefte aan. Maar goed, Phil vond het anders ook weer zo sneu (hij was alleen en woonde net in Nederland), dus wij praatten wel terug met hem.
Ook vertel ik hem dat ik hem verwarde met iemand en dat ik hem per ongeluk wel enthousiast groette. Dat dat niet mijn bedoeling was.
Die hint begreep hij helaas niet, dus pakte hij een stoel en kwam erbij zitten.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik geen last had van hem, maar ik had gewoon geen behoefte om met hem te praten. Dat kan.
Op een gegeven moment besloot Phil naar huis te gaan. Ikzelf wou nog een drankje doen, dus ik bleef. Hopend dat die jongen zag dat een van ons naar huis ging en dat het "gesprek" dus echt over was.
In die veronderstelling dronk ik mijn laatste Palmpje en raakte ik aan de praat met drie mensen tot sluitingstijd.
Rond half 3 liep ik naar huis.
Op weg er naar toe vroeg ik mij af: wie is er eigenlijk triest?
Een jongen die blijft plakken, maar die het niet door heeft dat degenen aan wie die plakt geen behoefte hebben aan zijn gezelschap. Echter, alleen met hem praten uit sociaal oogpunt voor hem.
Of een meisje dat door wildvreemden wordt aangesproken over hetzelfde toestel dat zij gemeen hadden, en vervolgens de rest van de avond praten over de mogelijkheden van de MDA Vario en andere toestellen?
Tsja, de avond verliep anders dan gepland. Maar ik heb me weer uitstekend vermaakt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten